Tego dnia 1863 roku miała miejsce bitwa pod Węgrowem
Bitwa pod Węgrowem była jedną z największych podczas powstania styczniowego. Władysław Jabłonowski „Genueńczyk” i Jan Matliński „Janko Sokół” zebrali w mieście ok. 3 000 powstańców. Rosjanie nie zwlekając postanowili odbić miasto i w tym celu ściągnęli z pobliskich garnizonów znaczne siły pod dowództwem pułkownika Papaafanasopuło.
Rosjanie nadciągali z kilku kierunków, dlatego część powstańców pod dowództwem Jana Matlińskiego powstrzymała jedną z kolumn pod Ludwinowem. Reszta podjęła krwawą walkę z głównymi siłami rosyjskimi z Siedlec oraz Mińska.
Powstańcy postanowili działać, około 1 000 kosynierów, dowodzonych przez Władysława Jabłonowskiego, przeprowadziła śmiały atak na rosyjskie armaty. Zaskoczeni Rosjanie musieli się wycofać, co pozwoliło powstańcom na opuszczenie miasta.
Wiadomość o zwycięstwie Polaków szybko poszła w świat. 13 marca 1863 francuski poeta August Barbier napisał wiersz Atak pod Węgrowem, gdzie porównał atak polskich kosynierów na rosyjskie armaty do heroicznych walk starożytnych Spartan i nazwał tę bitwę Polskimi Termopilami.
Zerknij też tu:
- Obrona zbaraska, czyli Termopile w polskim wydaniu
- Bitwa pod Dytiatynem. Jeszcze jedne polskie Termopile?
- Tomasz Stańczyk, Wojciech Pasek, Nie tylko 300. Polskie Termopile. Walczyli do końca – recenzja książki
Również Cyprian Kamil Norwid w wierszu Vanitas, przyrównał nierówną walkę kosynierów do bitwy pod Termopilami:
Grek ma więcej świetnych w dziejach kart
Niż łez… w mogile –
U Polaka tyle Węgrów wart,
Tyle!… co Termopile…
