Tego dnia 1659 roku miała miejsce bitwa pod Konotopem, w której oddziały kozacko-polsko-tatarskie rozbiły wojska rosyjskie
Bitwa pod Konotopem to starcie w ramach wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667. Armia kozacko-polsko–tatarska pod wodzą hetmana kozackiego Iwana Wyhowskiego, wyruszyła na odsiecz Konotopowi, oblężonemu przez armię moskiewską pod dowództwem Aleksieja Nikitycza Trubeckiego.
Unia perejasławska oddająca Ukrainę i Kozaków pod wpływy Rosji spowodowała, że ta ostatnia włączyła się w wewnętrzny konflikt między Rzeczpospolitą a Kozakami. Jednak moskiewska polityka twardej ręki nie podobała się butnym Kozakom, którzy tak naprawdę nie chcieli mieć żadnego Pana nad sobą.
Znaczna cześć Kozaków widząc, że ich wolność została w znacznej mierze ograniczona wolała wrócić pod skrzydła słabej politycznie Rzeczpospolitej. Po śmierci Bohdana Chmielnickiego 6 sierpnia 1657 roku na czele Kozaków stanął Iwan Wyhowski, który był zwolennikiem zbliżenie polsko-kozackiego.
Efektem tych działań była unia hadziacka, która miała stworzyć Rzeczpospolitą trzech narodów, włączając w obręb polityczny obok Polski i Litwy, Ruś. Unia oczywiście nie spodobała się Moskwie, która zaczęła przeciwdziałać temu porozumieniu.
Wiosną 1659 roku władca państwa moskiewskiego Aleksy I Romanow w celu przywrócenia perejasławskiego ładu wysłał na Ukrainę trzydziestotysięczną armię pod wodzą namiestnika kazańskiego Aleksego Nikitycza Trubeckiego, w której skład wchodziło kilka tysięcy Kozaków hetmana Iwana Bezpały. Marszruta rosyjskiej armii wiodła przez miasteczko Konotop, w którym stacjonowały oddziały kozackie w sile 4 000.
Tam też doszło do bitwy w której obrońcy dzielnie stawiali opór przeważającej liczebnie armii moskiewskiej kupując tym samym czas swojemu hetmanowi, który gromadził w Niżynie siły mające przyjść na odsiecz oblężonym. Iwan Wyhowski zgromadził liczną armię, w której skład poza Kozakami wchodziły odziały polskie i tatarskie liczące łącznie 35 000 ludzi.
Wyhowskiego wpierał tatarski wódz Mehmed Girej IV, który przewidywał uderzenia na wroga pod Konotopem. W tym celu podzielono wojsko na dwie części. Pierwsza z nich pod dowództwem Wyhowskiego 7 lipca uderzyła i związała walką dwunastotysięczny rosyjski korpus pod dowództwem Pożarskiego, który bronił przeprawy przez rzekę Sosnówka.
Dodatkowo odziały polsko-kozackie zdobyły i zniszczyły most przez rzekę, odcinając Rosjanom możliwość odwrotu. W tym czasie druga część dowodzona przez samego chana tatarskiego obeszła pozycje wroga i natarła na jego tyły. Osaczenie Rosjanie nie wytrzymali naporu i poczęli uciekać. Z okrążenia wyrwała się jedynie mała część wojsk moskiewskich i uciec do warownego obozu armii Trubeckiego pod Konotopem. Trubecki z resztą wojska zamknął się w warownym obozie i w szyku taborowym przedarł się po pięciu dniach walki do Putywla.
